رفع کمبود مواد غذایی با تبدیل زباله‌‌‌های صنعتی به مواد خوراکی

آیا شما یک ماده غذایی تولید شده از فرآورده‌‌‌های مصنوعی صنعتی را مصرف می‌‌‌کنید؟ یک شرکت فناوری مواد غذایی از استونی به آینده این محصولات بسیار امیدوار است. به خاک اره فکر کنید. خوردن آن احتمالا آخرین چیزی است که به ذهنتان خطور می‌کند، اما ممکن است به لطف یک استارت‌آپ استونیایی این ذهنیت تغییر کند. شرکت ÄIO که در سال ۲۰۲۲ راه‌اندازی شد، راهی برای تولید چربی و روغن از زباله‌‌‌های صنعتی ایجاد کرده است.

سه شنبه 1404/02/02 11:19 دسته بندی: اخبار صنایع غذایی کد خبر: 2170

پتری ژان لاتوی، یکی از بنیان‌گذاران این استارت‌آپ در این خصوص اظهار کرد: روشی که ما توسعه داده‌ایم بسیار شبیه به تخمیر کردن است، فرآیندی متابولیک که قندها را به اسید‌‌‌ها، گازها یا الکل تبدیل می‌کند. لاتوی در ادامه افزود: ما از نوع متفاوتی از مخمر استفاده می‌‌‌کنیم که قندها را در فرآورده‌‌‌های جانبی صنعتی به جای تبدیل کردن به اتانول به چربی‌‌‌ها و روغن‌‌‌ها تبدیل می‌کند. این اساسا یک فرآیند بسیار طبیعی مانند تخمیر است. با این روش الوار، محصولات جانبی فعالیت‌‌‌های کشاورزی مانند کاه و حتی ضایعات مواد غذایی را می‌توان به مواد تشکیل‌‌‌دهنده صنایع غذایی یا آرایشی تبدیل کرد. به علاوه، به گفته لاتوی، این فرآیند به مواد اولیه دیگری نیاز ندارد و به راحتی در مکان‌‌‌های دیگر در سراسر جهان مقیاس‌‌‌پذیر است.

همچنین روغن گل سرخ تولید شده از طریق فرآیند نوآورانه ÄIO، برای تولید جایگزین‌‌‌هایی برای گوشت ایده‌‌‌آل است، که اغلب به رنگ‌‌‌آمیزی نیاز دارند تا مصرف‌کنندگان را از رقبای حیوانی خود دور کنند. این شرکت می‌‌‌گوید روغن‌‌‌های کپسوله‌‌‌شده‌‌‌اش نیز یک جایگزین گیاهی «عالی» برای محصولات موردنیاز برای نانوایی هستند. لاتوی مدعی شد: علاوه بر اینکه لذیذتر و سالم‌‌‌تر از جایگزین‌‌‌های موجود در بازار هستند، یک مزیت کلیدی اختراع آنها این است که «تاثیرات زیست‌‌‌محیطی عظیم» چربی‌‌‌های حیوانی و روغن‌‌‌های گیاهی را کاهش می‌دهد.

بر اساس گزارش صندوق جهانی حیات وحش، تولید روغن پالم که در تعداد بی‌‌‌شماری از محصولات روزمره مانند اسپری‌‌‌ها و شامپو استفاده می‌شود، باعث جنگل‌‌‌زدایی ویرانگر در سراسر آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین شده است. روغن نخل یا روغن پالم گونه‌‌‌ای روغن گیاهی است که از مغز میوه نخل روغنی استخراج می‌شود. این روغن به‌‌‌عنوان یکی از فرآورده‌‌‌های نفتی نیز به‌‌‌شمار می‌رود. به‌‌‌کارگیری روغن نخل برای تولید سوخت گیاهی از چند سال گذشته، موجب افزایش تقاضای جهانی و در نتیجه افزایش قیمت آن شده است.اما موهبت‌‌‌های دیگری نیز در تولید این مواد وجود دارد. لاتوی ادعا می‌کند که فرآیند آنها می‌تواند امنیت غذایی را در صورت استفاده از نهاده‌‌‌های محلی بهبود بخشد و به این اشاره می‌کند که چگونه همه‌گیری کووید-۱۹ و جنگ اوکراین زنجیره‌‌‌های تامین جهانی را مختل کرده است. با نگاهی به آینده، این دانشمند و کارآفرین استونیایی می‌‌‌گوید ÄIO روی فناوری‌‌‌هایی کار می‌کند تا از ضایعات مواد غذایی خانگی مانند موز و پوست پرتقال نیز استفاده بهینه کند.

با این حال، آنها با موانع زیادی روبه‌‌‌رو هستند. هنگامی‌‌‌که از او پرسیده شد که آیا ÄIO با تعصب مصرف‌کنندگان روبه‌‌‌رو است، زیرا ممکن است تمایلی به خوردن فرآورده‌‌‌های جانبی صنعتی نداشته باشند، لاتوی اصرار دارد که این فرآیند مانند تولید سایر غذاهای تخمیر‌شده مانند کیمچی یا ماست است که مردم بدون فکر کردن به شرایط تولید، آنها را به راحتی می‌‌‌خورند. کیمچی یک خوراک تخمیر‌شده و نمکی سنتی کره‌‌‌ای است که از سبزیجات و ادویه‌‌‌جات گوناگون و معمولا با کاهوی چینی و ترب سفید کره‌‌‌ای و نوعی کلم چینی به نام بائچو و فلفل قرمز درست می‌شود.

سپس بحث قیمت مطرح می‌شود. برای رقابت موثر در بازار، محصولات ÄIO باید ارزان‌‌‌تر از جایگزین‌‌‌ها، به‌ویژه روغن پالم باشند. در حال حاضر چنین نیست، اگرچه کارشناسان صنعت استدلال می‌کنند که اگر هزینه زیست محیطی محصولات حیوانی و گیاهی در نظر گرفته شود و یارانه‌‌‌های دولتی حذف شود، جایگزین‌‌‌های نوآورانه بسیار رقابتی‌تر خواهند بود. شرکت ÄIO در آغاز سال ۲۰۲۳ یک میلیون یورو از سرمایه‌گذاران جمع‌‌‌آوری کرد تا از تلاش خود برای متحول کردن صنعت غذا حمایت کند. لاتوی می‌‌‌گوید: موانع قانونی احتمالا سخت‌‌‌ترین مشکل در این مسیر برای غلبه بر آنها هستند، یا بیایید بگوییم که حاوی بیشترین عدم‌قطعیت هستند، زیرا از نظر فناوری، ما توانسته‌‌‌ایم روند را به خوبی توسعه دهیم.

او می‌‌‌گوید: بزرگ‌ترین موضوع ناشناخته برای ما امروز مقررات است، همه ما می‌‌‌دانیم که غذا باید ایمن باشد. اما می‌توان گفت که امروز روند درخواست برای مجوز تولید غذاهای معمولی نیز خیلی قابل درک یا قابل پیش‌بینی نیست. اتحادیه اروپا برخی از سختگیرانه‌‌‌ترین قوانین را در مورد تولید مواد غذایی در جهان دارد. این قوانین کمک می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که محصولات خوراکی برای مصرف‌کنندگان یا محیط‌زیست مضر نیستند. با این حال، برخی از کارشناسان و چهره‌‌‌های صنعتی استدلال کرده‌اند که قوانین اتحادیه اروپا مانع نوآوری در صنعت مواد غذایی می‌شود.