هوشنگ حریرچیان در ۹۲سالگی از دنیا رفت

خاطرات شیرین پیرمرد اصفهانی

شاید خیلی‌ها نامش را به خاطر نیاورند اما حتما چهره‌اش و بازی‌های درخشانش در خاطرات مخاطبان سریال‌های تلویزیون ثبت شده است. مردی که سابقه پررنگی در تئاتر اصفهان داشت و دو سه باری هم در چند اثر سینمایی و تلویزیونی جلوی دوربین رفته بود، اما در ۷۰سالگی به خاطر بازی در دو مجموعه موفق «پژمان» و «ساختمان پزشکان» ساخته‌های سروش صحت گل کرد و توانست طیف وسیعی را به‌خود جلب کند. حالا او پس از ۹۲سال زندگی پرفرازونشیب برای همیشه به پشت صحنه برگشته و صورت خندانش را پشت نقاب خاک پنهان کرده است.

دو شنبه 1404/02/01 03:08 دسته بندی: اخبار فرهنگ و هنر کد خبر: 13478

هوشنگ حریرچیان در مرداد‌ماه سال ۱۳۱۱در اصفهان به دنیا آمد. او فعالیت هنری خود را از دی ۱۳۲۶ در تئاتر اصفهان با مدیریت ناصر فرهمند آغاز کرد. در شهریور ۱۳۳۲ به تئاتر سپاهان با مدیریت علی صمدی پیوست و از سال ۱۳۳۸ رسما در رادیو اصفهان به عنوان هنرپیشه، گوینده، تهیه‌کننده، گزارشگر، کارگردان و مجری برنامه‌های تفریحی-هنری شروع به کار کرد. او در سال ۱۳۵۶ اولین تجربه تلویزیونی خود به نام «عکاس‌باشی» با کارگردانی اکبر خواجویی را انجام داد و فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۳۶۶با بازی در فیلم «جعفر‌خان» به کارگردانی علی حاتمی شروع کرد.

او پس از بازی در دومین سریالش با نام «هشت بهشت» ساخته اکبر خواجویی، کارهای تصویری را متوقف کرد و تا سال ۱۳۸۱ جلوی دوربین نرفت. اما از دهه هشتاد به این سو در آثار محبوبی نقش ایفا کرد و مورد توجه قرار گرفت. سال ۱۳۸۸ سریال «آشپزباشی» به کارگردانی محمد‌رضا هنرمند روی آنتن شبکه یک رفت و حریر‌چیان در آن نقش پدر مینو را بازی کرد. شاید آن مجموعه پلی شد برای حضورش در دو اثر پرمخاطب «ساختمان پزشکان» و «پژمان» که کارگردانی هر دو را سروش صحت بر عهده داشت و اتفاقا اصفهانی هم بود و بازی‌های درخشان پیرمرد را پیش‌تر روی صحنه تئاتر هم دیده بود. تصویری که از حریرچیان در ذهن مردم شکل گرفته پیرمردی شیرین با لهجه‌ای اصفهانی است. مردی که شاید می‌توانست در آثار بیشتری ایفای نقش کند و بیشتر بدرخشد اما روزگار به نوع دیگری برای او رقم خورد.

هوشنگ حریرچیان با اشاره به نقش‌های متفاوت پدران در سریال‌های مختلف گفته بود: «در پروژه‌های زیادی نقش پدر را بازی کرده‌ام اما سعی کردم همیشه یک نوع پدر نباشم؛ پدرها متفاوت‌اند اما خوب. من همانی هستم که در «آشپزباشی» نقش یک پدر بادیسیپلین را بازی کردم و در «ساختمان پزشکان» هم نقش یک پدر بلغمی‌مزاج، طناز و باری به هر جهت؛ این پدرها با هم متفاوت‌اند اما باید شخصیت‌ را در فیلم و سریال پیدا کرد، اینکه چه هستی و که هستی.»

هوشنگ حریرچیان تنها آرزویی که در این سال‌‌ها داشت این بود که تا آخرین لحظه عمر بتواند فعالیت هنری داشته باشد. او درباره کم‌کاری‌اش در سال‌های اخیر گفته بود: «هرچند از سوی تلویزیون و همین‌طور سینما پیشنهادهای زیادی داشتم ولی به دلیل شرایط جسمی و همه‌گیری کرونا نتوانستم کاری انجام بدهم. اما من عاشق کارم هستم ولی فعالیت هنری‌ام با این سن و سال و شرایطی که دارم، تنها منوط به من نیست. چون وقتی تعداد هنرپیشه‌ها بیشتر باشد، کار دشوارتر می‌شود ولی اگر هنرپیشه‌های مقابلم در حد سه چهار نفر باشند، مشکلی نیست و می‌توانم از پس کار بربیایم، اما تعداد که زیاد می‌شود مثل سریال «ساختمان پزشکان»، کار سخت می‌شود و من دیگر نمی‌توانم انجام بدهم.»

او گفته بود: «آن زمان که سریال «ساختمان پزشکان»، «پژمان» و «آشپزباشی» را داشتم سالم بودم و می‌توانستم به‌راحتی کار کنم. یادم هست همیشه راهنمایی‌های آقای سروش صحت در عین حال که خوب بود و به من کمک می‌کرد اما بسیار دشوار بود ولی من توانستم و خدا را شکر در کارم موفق شدم چون سالم بودم. به طور کلی به غیر از همین چند سریال من در تلویزیون فعالیت دیگری به آن صورت نداشتم و بیشتر در پروژه‌های سینمایی مشارکت داشتم. اگر بخواهم خلاصه بگویم، باید یادآوری کنم رادیو زادگاه من بوده، تئاتر مدرسه‌ام بود و سینما کارگاه من بوده است.»