به گزارش ایسنا، آیین رونمایی از کتاب «استادان بزرگ بازیگری و شیوههای آموزش آنها» نوشته ریچارد برسوف و ترجمه پیمان معادی، عصر روز پنجشنبه ۲۲ آبان با حضور جمعی از هنرمندان و منتقدان برگزار شد.
در آغاز نشست، آرش حیدریان ناشر و نویسنده، ضمن قدردانی از تلاشهای پیمان معادی در ترجمه این اثر گفت: «این ترجمه صرفا کار آموزشی نیست، شاید به نوعی باشد که به فلسفه زیستن در نقش میپردازد. البته اساتید خیلی بهتر میتوانند راجع به این کتاب توضیح دهند ولی میخواهم خیلی کوتاه بگویم که پیمان همیشه و در این مدتی که ما با هم کار کردیم دقت نظر بالایی داشته است و خیلی تلاش کرده که ترجمه بسیار به متن اصلی کتاب وفادار باشد.»
او در ادامه تشریح کرد: «این کتاب صرفا برای دانشجویان تئاتر و سینما نیست بلکه برای مخاطبانی است که در هر حوزهای به اندیشههای بازیگری و به این تفکر علاقهمندند؛ این گروه میتوانند کتاب را بخوانند و لذت ببرند. حال امیدواریم این کتاب به هر شکلی با هر کیفیتی بتواند روند و آموزش بازیگری در ایران را یک پله بالاتر ببرد و در واقع راه آن هموارتر شود.»
حیدریان در پایان از پیمان معادی بهخاطر وسواس زیادی که برای کار ارزشمندش داشته است، تشکر کرد.
در ادامه، پیمان معادی، بازیگر و مترجم کتاب «استادان بزرگ بازیگری و شیوههای آموزش آنها» ضمن تشکر از حاضران و کسانی که در روند انتشار کتاب همراهش بودند، گفت: «چقدر لحظه زیبا، دلنشین و جذابی است. خیلی جذابتر از لحظاتی که ما در فرش قرمزها یا در افتتاحیه فیلمها داشتیم. برای من اولین تجربه است. نه خودم را مترجم میدانم، نه صاحب سبک در این رشته، صرفا یک تلاشی با کمک دوستان بوده است و خیلی خوشحالم که به ثمر رسیده و به قول آرش حیدریان وسواسهایی که آبرویمان نرود.»
معادی درباره محل انجام رونمایی کتابش گفت: «اولین جایی که فکر کرده بودم این کار را انجام دهم، کتابسرای راوی بود، به دلایل خیلی زیادی که وقت گفتن نیست. ولی خیلی تبریک میگویم به کتابسرای راوی و امیدوارم که چراغ اینجا روشن باشد. دم شما گرم بابت ممارست در کارتان. هر تجارتی در ایران مشکلاتی دارد و این روزها به خاطر وضعیت اقتصادی، بدتر از همه آنها کتابفروشیها است و آدم تعجب میکند از اینکه کتابفروشی باز میشود و در این وضعیت چقدر شهر ما با کتابفروشی زیباتر است.»
او در ادامه از نشر فکر نو تشکر کرد و دوستی با آرش حیدریان را باعث رقم زدن این اتفاق دانست و گفت: «آرش کتابی از یک استاد بازیگری ترجمه میکرد که در آن کتاب به اسم من اشاره شده بود و من شاگرد آن استاد بودم و او فکر میکرد که شاید تشابه اسمی باشد، با من تماس گرفت تا بداند من واقعا همانم که اسم برده است؟ و من گفتم بله من هر موقع که فرصت کنم، سر کلاس این استاد میروم.»
معادی ادامه داد: «همین باعث شد که من بگویم دغدغه انجام ترجمه این کتاب را دارم و برای بار دوم این کتاب را میخوانم و کتاب دوجلدی است و شروع کردم به ترجمه اما وقت و شرایط نداشتم؛ اما آقای حیدریان خیلی مسیر را برای من هموار کردند و نگذاشتند من منصرف شوم. دو سه دفعه اتفاقاتی افتاد و درگیریها باعث شده بود که من کمی کوتاه بیایم و ترجمه را به تاخیر بیندازم ولی آرش حیدریان مانع این کار شد.»
معادی از برنامه آیندهاش گفت: «کتاب دیگری را که یک سال و نیم پیش شروع کردیم به زودی تمام میشود و به همت دوستان امیدوارم سال آینده کتابی در زمینه فیلمنامهنویسی منتشر کنیم.»
او از نقش حسین پاکدل در زندگی فرهنگیاش گفت و افزود: «هر دفعه دوز فرهنگی من پایین میآید به او زنگ میزنم و به خانهاش میروم و با قدم زدن در خانهاش باسواد میشوم و بیرون میآیم.»
معادی در پایان سخنانش از پارسا پیروزفر تشکر کرد و در حاشیه اعلام کرد به تازگی ورزش را با او شروع کرده است.
این هنرمند در ادامه از مجتبی جباری و همسرش (مدیران کتابفروشی)، ناشر کتابش، کیوان کثیریان، حمید علیدوستی دوست فرهنگیاش، سروش صحت و سایر دوستانش که در جمع حضور داشتند از جمله محمد کارت کارگردان و فروتن تقدیر و تشکر کرد.
کیوان کثیریان که اجرای برنامه را برعهده داشت پس از این صحبتها با اشاره به مقدمه کتاب از معادی پرسید: «آیا بازیگری یک پدیده شهودی یا تکنیکال است یا ترکیبی از این دو است؟» پیمان معادی در جواب گفت: «این کتاب به ما نمیگوید کدام درست است و در واقع از اهمیت مطالعه در عرصه بازیگری میگوید.»
معادی افزود: «از جذابیت های این کتاب برای من، این است که کتاب خیلی تکنیکی نیست که خیلی عمیق وارد یک حوزههایی بشود، اگر هم اینطور باشد میشود خیلی داستانوار و مثل کتاب دنیای صوفی است که از ۲۵۰۰ سال پیش که بازیگری در غرب بازیگری مدرن در یونان شکل میگیرد، شروع میکند تا امروز. و اساتید بازیگری که هر کدام به نیاز زمانه خودشان آمدند و روشی را ابداع کردند که در آن زمان جواب داده است و حالا شاگردانشان یا اساتیدی که قرنها بعد آمدند، در واقع شیوهها را نقد کردند و شیوه جدید را ادامه دادند.»
پیمان معادی از علی نصیریان که مقدمه کتاب را نوشته و مرحوم همایون ارشادی نام برد و خاطرنشان کرد که جای این عزیزان در بین ما خالی است.
در بخش بعدی برنامه، حسین پاکدل در سخنانی با اشاره به اهمیت کتاب «استادان بزرگ بازیگری» گفت: «این کتاب برای همه مشاغل شاید کاربرد داشته باشد اما برای بازیگری خیلی کاربردی است. شما تمام مکاتب مختلف هنری را که فقط در مورد بازیگری نیست شامل کارگردانی، نویسندگی، سلایق جامعه و مجموعه اینهاست میخوانید. نویسنده که خودش استاد دانشگاه، بازیگر، کارگردان، نویسنده و بسیار آدم متبحری است به صورتی که انگار رفیق نزدیک شماست دستتان را گرفته و به ۲۵۰ سال پیش میبرد و تک تک این آدم ها را به شما معرفی میکند و از سبکها میگوید.»
این بازیگر و کارکردان گفت: «از نظر من این کتاب به زودی جزء کتابهای بسیار کاربردی در هنر نمایش خواهد شد و بسیاری از بزرگان و حتی کسانی که الان مشغول به کار هستند، احساس نیاز پیدا خواهند کرد که این کتاب را بخوانند. آخرین کاری که من کارگردانی کردم، امر ملوکانه بود. اما اگر این کتاب را پیشتر خوانده بودم، قطعاً آن اثر را طور دیگری اجرا میکردم.»
حسین پاکدل با بیان این که بدون تسلط بر زبان هنر، خلاقیت ممکن نیست. اضافه کرد: «هنرمند باید زبان حرفه خود را بداند، سواد کارش را بشناسد و بر الفبا و دستور زبان هنر خود مسلط باشد. بدون این آگاهی، خلاقیت و زندگی روی صحنه ناممکن است.»
به گفته این کارگردان تئاتر، درک عمیق از ساختار هنر، شرط لازم برای رشد و پایداری در مسیر خلاقیت است.
پاکدل با اشاره به مقدمه این کتاب افزود: «من این کتاب را در یک مرحله، ولی سه بار خواندم. اولا نویسنده و پیمان معادی خیلی برای این کتاب زحمت کشیدهاند، چون خروجی کتاب مطمئناً مثل همان نسخه اصلی است. شما برای اینکه بفهمید این کتاب چقدر اهمیت دارد، مقدمهای را که پیمان نوشته بخوانید که تمام عصاره کتاب را که عصاره بازیگری و سبکهای مختلف است، در چهار صفحه توضیح داده است.»
در ادامه نشست، پارسا پیروزفر نیز با اشاره به سوالی که از پیمان معادی درباره آموزش آکادمیک و عملی شد، گفت: «آموزشهای آکادمیک با تجربه عملی با هم نسبت دارند و به اصطلاح به هم پاس میدهند.»
این بازیگر درباره اهمیت مطالعه گفت: «ما لازم است از هر دانشی بدانیم؛ مثلا کمی روانشناسی و تاریخ. به نظر من آموزش میتواند موثر باشد ولی انتقال آن نیازمند تجربه است.»
پیروزفر با اشاره به اهمیت تمرین در هر کاری ادامه داد: «استعداد ذاتی بدون تمرین کافی نیست و کلاسها شروع کار هستند اما آموزش یک مقوله موقتی نیست و ما نمیتوانیم ادعا کنیم که مثلا سهماهه بازیگر تحویل جامعه میدهم. افراد سالهایی زیادی کار میکنند تا چیزهایی در درون آنها اتفاق بیفتد.»
او از لذت تمرین سخن گفت و افزود: «اگر از صحنه تمرین لذت نبریم و به دنبال لذت بردن از اجرای نهایی باشیم، اشتباه بزرگی میکنیم زیرا هر چه جلوتر میرویم مصائب بیشتر میشود. لذت بردن از تمرین و مسیر یادگیری مهمتر از رسیدن به صحنه یا جایزه است. مسیر بازیگری هیچگاه تمام نمیشود و زیبایی آن در رشد مستمر است.»
انتهای پیام
