احسان اکلیلی، کارگردان این اثر در گفتوگو به ایسنا اظهار کرد: این فیلم روایت خانوادهای روستایی است که در دل خشکسالی و بحران کمآبی با مسائل انسانی و عاطفی پیچیدهای مواجه میشوند. پدر خانواده برای تأمین معاش ناچار میشود به شهر برود، ودر آن جا با حادثهای ناگوار روبهرو میگردد.
وی افزود: در ادامه، داستان در یک بیمارستان شهری دنبال میشود و روابط پنهان، زخمهای روانی و تنشهای خاموش اعضای خانواده آرامآرام آشکار میگردد. تضاد میان فضای روستا و شهر، بستری برای برجستهشدن مشکلات اجتماعی و روانی خانواده فراهم میکند.
این کارگردان با اشاره به نقشبرجسته شخصیت کودک ناشنوا در فیلم ادامه داد: کودک ناشنوا در این روایت نقش کلیدی دارد تلاش کردیم این شخصیت صرفاً نمادین نباشد، بلکه بهعنوان عنصری واقعی و تاثیر گذار در جریان روانی داستان حضور یابد با همکاری خانم خواجهپور که مسئولیت گفتوگو و تعامل با این کودک را بر عهده داشتند، توانستیم عمق روانی نقش را حفظ کنیم تا جایی که بازی این هنرپیشه به لحاظ هنری بسیار موثر از کار در آمد.
اکلیلی درباره ایده شکلگیری فیلم توضیح داد: فیلم از ابتدا با محوریت بحران بیآبی ساخته نشد؛ داستان فیلم یک درام انسانی و شخصیتمحور بود، اما در روند تولید خشکسالی بهتدریج به بستر شکلگیری درام تبدیل شد. بیآبی در فیلم بستر است، نه درام اصلی. ما میخواستیم مسائل انسانی و تصمیمگیریهای شخصیتها در مرکز توجه باشند و پیام محیطزیستی بدون شعار و سطحینگری منتقل شود.
وی در ادامه با تأکید بر استفاده از تیم و بازیگران بومی اصفهان افزود: بهکارگیری بازیگران و تیم تولید بومی یکی از اصول اصلی تولید این اثر بوده و باعث شد حس واقعی خانواده و روابط میان شخصیتها بهتر شکل بگیرد. تمرینات چندهفتهای پیش از فیلمبرداری نقش کلیدی در آمادهسازی بازیگران و شکلگیری تعاملات طبیعی میان آنها داشت و بهویژه تمرکز روی بازی پسر ناشنوا اهمیت زیادی داشت.
کارگردان پلی بر رودخانه خشک درباره طراحی بصری فیلم ادامه داد: طراحی صحنه بهصورت طبیعی و ساده انجام شد. تا توجه تماشاگر به شخصیتها و بازیها معطوف باشد و قاببندیها عمدتاً روی دست و کمتحرک بودهاند تا از حواسپرتی جلوگیری شود. هدف ما این بود که مخاطب به عمق روابط انسانی و تصمیمهای دشوار شخصیتها توجه کند و نه صرفاً به جلوههای تصویری و فرمگرایی.
اکلیلی خاطرنشان کرد: عنوان فیلم، «پل»، به معنای نمادین مسیر درست یا غلط در زندگی است و عبور شخصیتها از این پل بازتاب انتخابهای انسانی و تصمیمهای حیاتی آنان است. پل در فیلم صرفاً یک سازه فیزیکی نیست؛ نمادی است از مسیر زندگی و انتخابهایی که انسانها انجام میدهند. تصمیمها و مسیرها میتوانند درست یا غلط باشند، اما همیشه فرصتی برای عبور و اصلاح وجود دارد.
وی در ادامه اظهار کرد: استفاده از تیم بومی و بازیگران اصفهان باعث شد حس واقعی خانواده و تعاملات میان شخصیتها بهتر منتقل شود و گروه تولید هم بهطور کامل با دغدغههای یکدیگر همسو شوند. باوجود محدودیتها، تمرکز روی بازیها و تحلیل شخصیتها توانست فضایی طبیعی و واقعگرایانه در فیلم ایجاد کند.
این کارگردان بیان کرد: تولید فیلم در اصفهان چالشهای خاص خود را داشت؛ از نبود امکانات ابتدایی تا سختی در یافتن لوکیشن و هنرور. این محدودیتها باعث شد تیم ماهها زمان صرف هماهنگی و آمادهسازی کند. در تهران شرایط متفاوت است و امکانات در دسترس بیشتر و سریعتر فراهم میشود، اما ما میخواستیم باور کنیم که با تیم بومی هم میتوان فیلم باکیفیت ساخت و ظرفیت هنری اصفهان را نشان داد.
اکلیلی توضیح داد: فیلم علاوه بر بحران بیآبی، بحرانهای انسانی و اجتماعی دیگری مانند فقر، بیعدالتی و انفعال اجتماعی را نیز به تصویر میکشد. بیآبی در فیلم فقط نشانه است؛ مسئله واقعی، فقر، بیعدالتی و محدودیتهایی است که خانوادهها در زندگی روزمره با آن مواجه هستند. فیلم میخواهد این بحرانها را بدون شعارزدگی و با نگاه انسانی نشان دهد.
وی در باره بازخوردهای فیلم سینمایی پلی بر رودخانه خشک گفت: واکنش مخاطبان نسبت به فیلم خوب بوده و اغلب تماشاگران با شخصیتها همذاتپنداری کرده و مسائل انسانی و اجتماعی را درک میکنند به عقیده من این فیلم جای گفتوگو دارد، چه برای عموم و چه برای دانشگاهیان و علاقهمندان محیطزیست.
این کارگردان درباره مسیر آینده خود در سینما بیان کرد: ترجیح میدهم کمکار کنم، اما باکیفیت، و ترجیحاً روایتهای اجتماعی و کمدی فانتزی را هدف فیلمهای بعدیم قرار دهم؛ تجربهگرایی را دوست دارم، اما هدفم ارائه فیلمهایی است که بتوانم با سربلندی به مخاطب تحویل دهم.
اکلیلی تصریح کرد: جا دارد از مسئولان و دستاندرکاران فرهنگی و هنری اصفهان درخواست کنم کمی دلسوزانهتر به ظرفیتهای فرهنگی شهر نگاه کنند و فرصت شکلگیری آثار مستقل و بومی را فراهم کنند، زیرا این شهر و مردم آن شایسته حمایت و توجه بیشتر هستند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم «پلی بر رودخانه خشک» بتواند مخاطب را با خود همراه کند و نشان دهد که حتی در دل بحرانها، انسان میتواند مسیر درست را پیدا کرده و با امید به آینده گام بردارد.
به گزارش ایسنا، «پلی بر رودخانه خشک» بیش از یک روایت سینمایی ساده تصویری ملموس از بحران بیآبی و محدودیتهای زیستمحیطی ارائه میدهد و همزمان بادقت به بحرانهای انسانی، فقر و بیعدالتی، مخاطب را به تأمل و همذاتپنداری با شخصیتها دعوت میکند. هر صحنه، هر سکوت و هر تصمیم، نشاندهنده تأثیر بحرانها بر زندگی روزمره انسانهاست و در دل خشکسالی و سختی، پیام امید و انتخاب درست همچون پلی است که مسیر زندگی را تغییر میدهد. فیلم با نگاه شاعرانه و انسانی، این مسیر را روشن میکند و نشان میدهد که حتی در دشوارترین شرایط، تصمیمهای درست و همدلی انسانی میتوانند راه نجات باشند.
انتهای پیام
