آقای دبیر شورایعالی فضای مجازی! ما باور کرده‌ایم قرار نیست گره فیلترینگ باز شود اما لااقل حرمت ‌نگهدار باشید/ یک‌بار توضیح دهید، تا کی و کجا اختیار دارید؟

اقتصادنیوز: سال‌هاست ۸۶ میلیون ایرانی معطل تصمیم‌ جمعی بیست و چندنفره‌ برای برداشتن فیلترینگ هستند، اما هربار با صبر و حوصله‌ای که آدم می‌ماند به کی و چه تشبیه‌شان کند، به این جمع‌بندی‌ می‌رسند که هنوز هم جا دارد مردم بیشتر منتظر بمانند.

یک شنبه 1404/09/23 07:14 دسته بندی: اخبار سیاسی امروز کد خبر: 84519

به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه هم میهن نوشت:

16 آذرماه رئیس‌جمهور در دانشگاه تهران گفت، بدترین کار فیلتر کردن است و در ادامه‌اش هم آورد، دستور داده همه سیم‌کارت‌های سفید را سیاه کنند. در ناامیدکننده‌بودن این بخش دوم حرف مسعود پزشکیان که بابتش او را از یمین و یسار نقد کردند، شکی نیست و ما هم کاری به آن نداریم. غرضم موضوع دیگری است.

سربند همین حرف‌ها، وزیر ارتباطات نامه‌ای نوشت به دبیر شورای فضای مجازی و خواست گزارشی دقیق درباره سیم‌کارت‌های سفید بدهد. حالا فکر می‌کنید، دبیر شورای عالی فضای مجازی چه کاری کرده باشد، خوب است؟ زیردستانش را سریع به‌خط کرده، خواسته فی‌الفور گزارش بنویسند و در اختیار وزیر بگذارند؟ یا تصور می‌کنید او هم به وزیر نامه زده و جواب داده است؟

هیچ‌کدام. آقای آقامیری، ابتکار به خرج داده و سخنگویش را جلو فرستاده تا بگوید شورای عالی فضای مجازی در موضوع سیم‌کارت‌های سفید هیچ‌کاره است. همین چند خط که افسوس‌ از آن می‌بارد، کافی است تا دریابیم در موضوعات حیاتی که ازقضا در چشم و عیان هستند، فهم و مدیریت و سیاست‌گذاری در کشور ما چطور اتفاق می‌افتد.

رئیس‌جمهور که قاعدتاً باید اقتدار و بروبیایی برای سازمان‌ها و نهادهای زیردستش داشته باشد، تا وزیر ارتباطاتش که او هم همین را خواسته که حرف رئیس‌جمهور روی زمین نماند، خواسته‌اند گزارشی تهیه شود تا خودشان و افکار عمومی بفهمند چه کسانی، به چه تعداد و چرا سیم‌کارت سفید دارند. موضوع این‌قدر واضح و ساده است که تفسیرپذیر به هیچ ملاحظه، نظر و دیدگاه دیگری نیست اما کیست که دیگر نفهمیده باشد شورای عالی فضای مجازی مطلقاً وقعی به این چیزها نمی‌گذارد.

سال‌هاست ۸۶ میلیون ایرانی معطل تصمیم‌ جمعی بیست و چندنفره‌ برای برداشتن فیلترینگ هستند، اما هربار با صبر و حوصله‌ای که آدم می‌ماند به کی و چه تشبیه‌شان کند، به این جمع‌بندی‌ می‌رسند که هنوز هم جا دارد مردم بیشتر منتظر بمانند. ما باور کرده‌ایم قرار نیست گره فیلترینگ که گره انداخته در کار و بار میلیون‌ها ایرانی، باز شود اما حرف‌مان این است که لااقل حرمت ‌نگهدار باشید.

در همین موضوع فیلترینگ از وقتی که مسعود پزشکیان سکان دولت را در دست گرفته، هرکه اندک فهم و درکی از ماجرا داشته، با زبان بی‌زبانی‌ به او گفته، دبیر شورایی که خودش منصوبش می‌کند، یک‌تنه جلوی آزادسازی جریان آزاد اطلاعات را گرفته. اگر خاطرتان باشد همین تیرماه، آقای دبیر شورا بدون اینکه از رئیس‌جمهور اجازه بگیرد و با وزارت ارتباطلات هماهنگی کند، خودسرانه پهنای باند واتساپ را کم کرد. البته که هیچ‌کدام از هشدارها و انذارها به‌خرج آقای رئیس‌جمهور نرفته و آقامیری همچنان قرص و محکم بر صندلی دبیری‌اش نشسته است.

این دفعه ولی موضوع در لیگ دیگری است. دبیر شورا نه‌تنها به خودش زحمت نداده‌ که جواب نامه وزیر ارتباطات را بدهد، که سخنگویش خود را هم مامور کرده تا جلوی رسانه‌ها ظاهر شود و بگوید شورا در این فقره مسئولیتی ندارد. آقای سخنگو هم ـ تا آنجا که ذهن‌مان یاری می‌کند در حمله به سفارت بریتانیا در سال ۹۰ حضور پررنگی داشته ـ آمده و گفته، سفید کردن سیم‌کارت‌ها را کمیته‌ای ویژه که شش عضو از ۱۲ عضوش دولتی هستند، انجام می‌دهند و مرکز ملی و شورای عالی فضای مجازی در این کارگروه عضویت ندارد.

به صدق و کذب این گفته‌ها کاری ندارم، ولی آنچه اوقات آدم را تلخ می‌کند، این است که آقامیری و سخنگوی ریبرندشده‌اش، در موضوعی به این مهمی، طوری رفتار می‌کنند که شأن‌شان اجل بر پاسخ‌دهی به نامه‌ای در جهت خیر عمومی است. با این شکل مواجهه، اگر یک بی‌خبر از همه‌جایی پیدا شود، احتمالاً خیال می‌کند سخنگوی شورا حقیقتی آسمانی را بیان کرده که همه باید به آن گردن نهند و بپذیرندش.

فکر می‌کنم پیشنهاد بدی نباشد که دبیر شورا و حالا هم سخنگوی‌شان یک‌بار دقیق توضیح دهند، در چه حوزه‌ای و برای چه مسائلی، چقدر، تا کی و چگونه مسئولیت و اختیار دارند. آخر نمی‌شود یک‌یک مسائلی که بقیه فکر می‌کنند شورا دستی در آن دارد، رد کرد و چنان هم با تبختر و از موضع بالا مواضعت را بیان کنی که انگار موضوع درباره انسان‌های فرازمینی از کره‌ای دیگر است.

در کلاف تودرتویی که امور و مصالح مردم و مملکت هر روز در آن می‌رود و قفل می‌شود و بیرون نمی‌آید، موضوع سیم‌کارت‌های سفید، مانند فیلترینگ، چیزی جز هم‌آوایی تکراری نام‌ها، چهره‌ها و جریان‌ها در مسئولیت‌پذیری، در انجام ندادن کارها و رنج‌رساندن به مردم و چه‌بسا خون‌ به دل ‌کردن‌شان نیست.