معترضان می‌گویند می‌ترسند، اما ادامه می‌دهند

قابلمه به‌دست‌ها؛ کابوس مادورو

همان‌طور که ابرهای تیره بر فراز یک خیابان غیرمعمول خالی در همسایگیِ «پتار» حاکم شده است، «اِگل کاماچو» صدایی گرفته و ریتمیک را می‌شنود. سر و صدا اما به زودی اوج گرفت. مردم از پنجره‌ها و درهایشان مجهز به وسایل آشپزخانه ایستاده بودند و قاشق‌ها را به تابه‌ها می‌کوبیدند. آنها شروع به ریختن به خیابان‌ها کردند. کاماچو تصمیم گرفت به آنها بپیوندد.راهپیمایی به‌یک‌باره آنها روز دوشنبه شروع شد و آنها به سمت مرکز کاراکاس پایتخت ونزوئلا حرکت کردند. این اعتراض خودجوش هزاران نفر پیاده و موتورسوار را دور هم جمع کرد. چیزی که آنها را دور هم جمع کرده بود، خشمشان نسبت به ادعایی که داشتند، بود: «تقلب در انتخابات به سود مادورو». کاماچو در آن روز عکس‌های زیادی گرفت - لبخندها، پرچم‌ها و حتی خشونت - اما او به الجزیره گفت که از آن زمان همه آنها را حذف کرده است. او می‌ترسد که دولت مادورو با معترضانی که از ادعای پیروزی مخالفان حمایت می‌کنند، برخورد کند.

یک شنبه 1404/01/31 02:15 دسته بندی: اخبار سیاسی امروز کد خبر: 11437

کاماچو از خانه اش در پتار گفت: «آزار و شکنجه بسیار زیاد است. آنها به محله‌ها می‌آیند و دنبال مردم می‌گردند.» این ترس در روزهای پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۸ژوئیه گسترده شده است. هفته‌ها، نظرسنجی‌ها قبل از رای‌گیری حاکی از آن بود که مادورو در مقابل دیپلمات بازنشسته ادموندو گونزالس شکست خواهد خورد، مشروط بر اینکه انتخابات آزاد و منصفانه باشد. رقیب مادورو برتری قابل توجهی داشت: «حدود ۳۰امتیاز برتری». نظرسنجی‌های دیگر هم خروجی مشابهی را منعکس کردند؛ اما هنگامی که شورای ملی انتخابات ونزوئلا (CNE) نتیجه رای‌گیری را در اوایل صبح دوشنبه اعلام کرد، داستان متفاوتی را بیان کرد. این آژانس دولتی مدعی شد که مادورو با بیش از ۵۱درصد آرا، با فاصله هفت امتیازی از گونزالس، پیروز شده است.با اعلام این نتیجه تظاهرات آغاز شد و درگیری بین هواداران مخالفان و نیروهای امنیتی رخ داد. برخی منجر به بازداشت، جراحت و حتی مرگ شده است.

پس از روزها آشفتگی، بسیاری از حامیان اپوزیسیون از هیچ چیز مطمئن نیستند و در مسیری باریک بین امید و ترس در حرکت هستند. خورخه فرمینِ ۸۶ساله، سال‌هاست که علیه رژیم سوسیالیستی ونزوئلا چه در زمان هوگو چاوز وچه در زمان مادورو، دست به اعتراض زده است.در یک گردهمایی در مرکز کاراکاس، کارمند سابق وزارت آموزش پوستر دست‌سازرا در هوا تکان می‌دهد. پوستر یک توهم نوری را ارائه می‌دهد: از یک طرف، چهره گونزالس را نشان می‌دهد. با این حال، از زاویه دیگری به آن نگاه کنید، ماریا کورینا ماچادو را می‌بینید که قرار بود او نامزد اصلی انتخابات باشد؛ اما دادگستری تحت تسلط مادورو او را از تصاحب مناصب دولتی منع کرده است.فرمین درباره نتایج شورای ملی انتخابات گفت: «این بزرگ‌ترین دروغ در جهان است.

دولت نتیجه واقعی را می‌داند؛ اما نمی‌خواهد آن را نشان دهد.» دولت مادورو تاکنون نتوانسته است، طبق سنت گذشته، آرای هر یک از مراکز رای‌گیری را منتشر کند. تمام چیزی که شورای ملی انتخابات ارائه کرده، درصد کلی است. با این حال، آمارهای جمع‌آوری‌شده توسط ناظران نظرسنجی - و آمار ارائه‌شده مخالفان - به نظر می‌رسد که گونزالس با ۶۷درصد آرا پیروز شده است. به‌رغم درخواست‌های مخالفان و همچنین درخواست جامعه بین‌المللی، هنوز هیچ مدرکی مبنی بر پیروزی رسمی مادورو نشان داده نشده است. مادورو متعهد شده است که آرای نهایی را اعلام کند؛ اما هنوز جدول زمانی مشخص نشده است. فرمین به الجزیره گفت: «این دولت درد و بدبختی زیادی ایجاد کرده است و اکنون سعی کرده‌اند آخرین امید باقی‌مانده ما را از ما بگیرند.»

به‌عنوان یک بازنشسته در ونزوئلا، حقوق بازنشستگی او معادل فقط ۳.۵۰دلار در ماه است. او توضیح داد: «این حتی به من اجازه نمی‌دهد تلفنم را شارژ کنم.» پوسترهای طرفدار مادورو که زمانی تقریبا تمام تیرهای چراغ برق کاراکاس را تزیین می‌کردند، اکنون ناپدید شده، پاره شده و روی زباله‌ها یا آتش‌ها انداخته شده‌اند. تعدادی مجسمه از چاوز که به‌عنوان پدر پروژه سوسیالیستی ونزوئلا شناخته می‌شود نیز سرنگون شده است. مارگاریتا لوپز، مورخ ونزوئلایی که جنبش اعتراضی کشور و دولت سوسیالیست چاوز را مطالعه کرده است، به الجزیره گفت که تظاهرات این روزهای ونزوئلا دارای ویژگی‌های بسیج همگانی همچون گذشته است: پاره کردن مجسمه‌ها، کوبیدن قابلمه‌ها و تابه‌ها به سبک اعتراضی به نام «کاسرولازو».