این روزها، نمایشگاه «ره‌آورد زرتشت، سروستان سپاهان» در اصفهان برپا است تا ضمن بازگشت هنرمند آن به ریشه‌های دیرینش، ندای ایستادگی سرو را در تنگناهای زمانه فرا یاد آورد.
پنل «توسعه نیروی کار متخصص و به‌‌‌کارگیری روش‌های علمی-تجربی در اکتشاف و استخراج معادن سنگ ساختمانی» در حاشیه شانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی سنگ ایران برگزار شد. در این نشست محمود صلصالی مدیرعامل «صلصال سنگ سپاهان»، بهنام نیکفر مدیر گروه کارخانجات نیکفر، مجتبی بیاتی مدیرعامل شرکت «پویشگران معادن مکنون پارسیان» و محمد حلاجیان مدیر اجرایی نمایشگاه سنگ محلات/نیم‌‌‌ور حضور داشتند و به ضرورت استفاده از تجربه معدن‌‌‌کاران حوزه سنگ در کنار روش‌های علمی و تکنولوژیک پرداختند؛ به گفته فعالان حوزه صنعت سنگ، در شرایطی که هزینه‌‌‌های مربوط به این حوزه سرسام‌‌‌آور شده و ایران هم با وجود ناوگان فرسوده، در به‌‌‌روزرسانی تجهیزات با مشکل مواجه است، با ترکیب روش‌های تجربی و علمی، می‌توان هزینه‌‌‌های اکتشاف و استخراج را کاهش داد.
نام برخی هنرمندان در تاریخ فرهنگ و هنر با هنرشان در هم آمیخته و انگار اصلا جداشدنی نیستند. محال است کسی از کمانچه حرف بزند و یاد علی‌اصغر بهاری نیفتد یا مثلا پای تار به میان بیاید و از جلیل شهناز حرفی گفته نشود. سایه حسن کسایی نیز روی نی افتاده است. این نوازنده صاحب‌نام بخش مهمی از تاریخ موسیقی ایران را شکل می‌دهد. او ۹۶ سال پیش درست در چنین روزی در در کوچه باغ‌کلم، محله بید‌آباد اصفهان متولد شد.
