به گزارش ایسنا، دکتر محمدرضا ظفرقندی در آغاز روز دوم اجلاس معاونین آموزشی دانشگاههای علوم پزشکی کشور که به میزبانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز برگزار شد، با تبریک به دستاندرکاران برگزاری این نشست گفت: آموزش پزشکی، پایهگذار آینده سلامت مردم است و باید هم از نظر کمیت و هم کیفیت مورد توجه قرار گیرد.
وزیر بهداشت با بیان اینکه افزایش ظرفیت دانشجوی پزشکی لزوماً به بهبود توزیع خدمات در مناطق کمتر برخوردار منجر نمیشود، افزود: اگر برنامهریزیها بدون توجه به شرایط و نیازهای منطقهای انجام شود، مشکلات پابرجا میماند. امروز در برخی استانها ورودی دستیاری در رشتههایی مانند بیهوشی، طب اورژانس، اطفال و حتی داخلی و زنان به حد نیاز نرسیده است.
وی با تأکید بر ضرورت تدوین برنامههای اجرایی مشخص و زمانبندیشده برای سیاستهای آموزشی گفت: هر سیاست و برنامه باید پیوست اجرایی دقیق داشته باشد تا بدانیم چه اقداماتی، در چه زمانی و توسط چه نهادی باید انجام شود. حرکت آموزش پزشکی باید، به سمت عمل و حل مسائل واقعی حوزه سلامت پیش برود.
دکتر ظفرقندی با اشاره به تجربه سالها فعالیت آموزشی در رشته جراحی، تصریح کرد: ارزیابی کیفی دستیاران پزشکی نباید فقط به آزمونهای چهارگزینهای محدود شود. این آزمونها نمیتوانند مهارت حرفهای پزشک را بهدرستی بسنجند. آزمونهای بالینی ساختارمند مانند OSCE، PMP و ارزیابیهای مبتنی بر کیس، شاخص عادلانهتر و علمیتری برای سنجش توانمندی دستیاران هستند.
وی با اشاره به رشد قابلتوجه ظرفیت رشتههای پزشکی و دندانپزشکی در سالهای اخیر اظهار داشت: در چهار سال گذشته حدود ۱۰۰ درصد به ظرفیت این رشتهها افزوده شده است. اکنون باید با نگاهی آیندهنگر و منطقهای، برای هماهنگی میان ظرفیتها، زیرساختها و نیازهای واقعی کشور برنامهریزی کنیم. حل این چالشها تنها از مسیر گفتوگوی دوطرفه دانشگاهها با وزارت بهداشت و مشارکت فعال استانها و نهادهای تصمیم ساز ممکن است.
وزیر بهداشت همچنین بر اهمیت توجه به اخلاق حرفهای و تعهد اجتماعی در آموزش پزشکی تأکید کرد و گفت: پزشک آینده باید نهتنها دانش و مهارت، بلکه روحیه مردمدوستی و تعلقخاطر به میهن را در مسیر تحصیل خود بیاموزد. اگر در طول دوره آموزش، این ارزشها در ذهن و رفتار دانشجو نهادینه نشود، هدف اصلی آموزش پزشکی محقق نخواهد شد.
دکتر ظفرقندی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وضعیت فعلی نظام دستیاری پزشکی خاطرنشان کرد: چالشهای مربوط به دستیاران با بخشنامه حل نمیشود. این موضوع نیازمند گفتوگوی مستقیم، بررسی دقیق در سطح بیمارستانها و همکاری نزدیک گروههای آموزشی است. هر دانشگاه باید با شناخت دقیق شرایط خود، برای بهبود محیط آموزشی و حمایت از دستیاران برنامهریزی کند.
به گزارش وبدا، وی در پایان تأکید کرد: انتظار داریم هر دانشگاه علوم پزشکی مهمترین مسائل آموزشی خود را به همراه پیشنهادهای اجرایی مشخص به وزارت بهداشت ارائه کند تا با مشارکت متقابل، برنامهای عملیاتی و زمانبندیشده برای ارتقای آموزش پزشکی کشور تدوین شود. حرکت آموزش پزشکی باید بر پایه همافزایی، گفتوگو و نگاه مسئلهمحور استوار باشد.
انتهای پیام
